Chapter VII - It Started with a Kiss

Hindi nagtagal ang panahon at pareho na kaming naka-move on ng Pare ko. Ako, by giving more attention sa studies ko since graduating na ko that sem and sya naman ay nagkaroon na ng trabaho. Pero kahit na pareho na kaming nakamove-on, madalas pa din kami magkasama. Eto yun mga panahon na hindi na kami nauubusan ng pag-uusapan at kakainan, hehe...Since may trabaho at sumusweldo na sya, madalas na kami kumain sa labas - at syempre, sagot nya. Madalas na din sya magpunta sa bahay namin. Minsan sinusundo ko sya sa office nila pag mas maaga ako nakalabas ng school. Minsan, ako naman yun sinusundo nya, basta after ng sunduan namin at sinipag kami, nagmo mall muna kami bago nya ako ihatid sa bahay.

Ang first gift ni Pare koy sa akin with free unforgettable moment.

Ang first gift ni Pare Koy sa akin ay 1 pair of Rusty Lopez na shoes. Actually, hindi yun surprise gift or gift dahil may occasion. Gift nya yun kase madalas ko sya kantyawan na sa tinagal tagal namin na magkaibigan, wala man lang ako naalala na niregaluhan nya ko. Kaya minsan na nag sale ang Rusty Lopez at may nagustuhan ako, binili nya yun para sa akin. A pair of white stilletos, ayos di ba? At iyon ang ginamit kong shoes pangpasok sa school dahil alam ko, ayaw nya na hindi ginagamit ang mga bagay na bigay nya. Hindi na daw mauulit kung hindi ko din naman gagamitin. Well, kahit hindi nya sabihin yun, gagamitin ko talaga yun dahil gustong gusto ko yun shoes na yun.

Nang araw na yun din nangyari ang isang bagay na hindi ko na yata makakalimutan hanggang sa pagtanda ko (well hindi pa eto yun simula ng love story ok?). Eto lang naman kase yun isa sa pinaka na, most pa na embarassing moment sa buhay ko. Pagkabili namin ng sapatos at pagkatapos kumain, nagkaayaan na kami umuwi. Pero dahil medyo late na at napagod sa pagikot sa mall si Nath, hindi na daw muna sya sasama sa amin. Mas malapit ang bahay namin sa mall kaya mas una ako sa kanya bababa. Puno ang jeep, siksikan at madami pang sabit, idagdag pa na may dala akong pinamili, medyo mataas ang takong ng sapatos ko at sumayad ng bahagya ang slacks ko. So aasa pa ba ako na makakababa ako ng marangal sa jeep na yun? Hindi ko inaasahan, (at hindi mo naman talaga dapat asahan), na maa-out of balance ako ng maapakan ko ang part ng slacks ko na sumayad, wala akong mahawakan nun dahil wala man lang nagmagandang loob sa mga sabit na bumaba sandali o bumitaw sa estribo, kaya ang resulta, tuluyan akong nalaglag. Narinig ko na lang ang mga tao na nagsigawan dahil nakita nila kung paano ako bumagsak. At dahil nashock ako ng bonggang bongga, hindi ako agad nakatayo. Pero sabi nga, pag nadapa ka, matuto kang tumayo. Nakatayo naman ako. Lokong mga sabit yun, wala man lang ni isa na tumulong sa kin para tumayo. Pero ok lang yun, hindi naman nila ako kilala e, care ba nila kung may nalaglag na sa tabi nila. Pero oo nga pala, may nakakakilala sa kin sa jeep, at yung isang tao na yun na kakilala ko, ni hindi man lang ako binaba para tulungan! Hanggang makaalis yun jeep, medyo shock pa din ako. Pero sinikap kong makauwi ng marangal kahit na medyo may nararamdaman na kong masakit sa bandang tuhod ko. Nasugatan pala ako sa pagbagsak ko. Pero ok na yun, kesa naman nabalian ako...

Pagdating ko sa bahay, nag ring agad ang telepono namin. Si nanay na ang nakasagot dahil dumiretso na ko sa CR para linisin yung sugat ko. At syempre, sino pa nga ba ang nasa kabilang linya, kundi ang bestfriend ko na pinabayaan lang ako sa pagkakalaglag ko. Inaway sya kunwari ni Nanay, bakit daw hindi man lang nya ako binaba para tulungan. Galit daw sya dahil pinabayaan nya lang ako e magkasama pa naman daw kami (pero joke lang yun syempre). Nung ipinasa ni nanay sakin yun phone, inaway ko din sya (joke lang din yun, hindi naman nya yun obligasyon e at ok lang naman ako). Sabi ko sa kanya, ni hindi man lang nya ako binaba samantalang alam ng mga tao sa jeep na magkasama kami dahil panay ang kwentuhan namin sa byahe. Nahihiya nga daw sya dahil sinabihan sya ng mga tao sa jeep na "yun kasama mo nalaglag!" kaso dahil nashock din sya hindi sya agad nakakilos para babain ako. Nung mahimasmasan daw sya eh umandar na yun jeep kaya hindi na sya nakababa at pinanindigan na lang nya ang pang deadma sa kin. Hindi daw sya mapakali habang nasa daan sya pauwi kaya tumawag sya agad pagdating nya bahay nila. Panay ang sorry nya dahil hindi man lang daw nya ako natulungan tumayo. E ano pa nga bang magagawa ko eh nangyari na, kaya after nun tawa na kami ng tawa - pinagtatawanan namin ang pagdive ko!

After that incident, lagi na nya ako inaalalayan pag bumababa ako ng jeep. Promise daw nya, bababain na daw nya ako pag nahulog ako uli sa jeep (mag-wish daw ba na malaglag ako uli!).

Dahil sa madalas sya sa bahay namin, napilitan ako mag-aral pa na magluto. Hmm, hehe hindi naman, dahil kailangan lang talaga dahil dalawa na lang kami ni nanay sa bahay, kadalasan, ako lang mag-isa dun sa gabi kaya kailangan ko talaga matuto magluto. Si Pare koy ang QA ng mga niluluto ko.

Dahil lagi na kami magkasama, magkatext at magkausap, hindi ko namamalayan na may nagbabago na pala sa min. Mas nagiging close kami, normal na samin yung akbayan nya ko, yung humawak ako sa braso nya, yung mag holding hands kami, ang yumakap ako sa kanya o sya sa akin at pati ang kiss sa pisngi everytime na maghihiwalay kami bago ako bumaba ng jeep o bago sya umuwi. Actually, wala pa din malisya para sakin ang friendship namin at ang mga ganung bagay, ewan ko lang sa kanya...

Hanggang isang araw, nagkaayaan mag-inuman ang mga katrabaho ni Pare koy. Syempre dahil bago sya, kailangan nya makisama. Hindi naman talaga sya umiinom (sa pagkakaalam ko) kaya siguro madali syang nalasing. Alam ko late na sya makakauwi kaya hindi ko na sya hinintay na tumawag o magtext. I was about to sleep na nung tumunog ang telepono. Ayoko na sana sagutin pero naisip ko baka sya yun tumatawag. Sya nga yun nasa kabilang line, at base sa pagsasalita nya, muka ngang lasing o may tama. Gusto lang daw nya sabihin na matulog na ko at late na - alam nya adik ako mag-internet kaya alam nyang gising pa ko. Gusto lang din daw nya sabihin na wag ako mag-alala dahil nakauwi naman daw sya ng ligtas at ok naman daw sya. Hindi naman daw sya lasing. We hang up na after nun. Inaantok na din talaga kase ako. Pero hindi pa pala dun tapos yun. Tumawag sya uli, may gusto daw syang sabihin. Sabi nya "Pare koy, kahit ano mangyari, lagi mo tandaan na mahal kita ha? Wag na wag mo yun kakalimutan". Of course, dahil alam kong lasing, hindi ko yun sineryoso. Umoo na lang ako sa sinabi nya at pinilit sya na ibaba na ang phone at matulog na kami pareho. I considered that as 'usapang lasing' at kinalimutan ko na din agad.

Nung sumunod na araw, hindi ko alam kung paano na-open yung topic na yun. Pero sabi nya, totoo daw yun sinabi nya. Mahal daw nya ako, pero as bestfriend daw yun love na yun. Basta wag ko na lang daw kakalimutan yung mga sinabi nya sakin. At bilang kaibigan nya, alam ko naman na totoo yun sinasabi nya. Naappreciate ko yun at natouch naman ako. Wala man akong BF, meron naman akong bestfriend na laging nasa tabi ko at talo pa ang BF mag-alaga...

Dec. 21, 2006. Ilang araw na lang christmas na. Wala na akong pasok sa school kaya sa bahay lang ako. Pagkagaling sa office, dumiretso sa bahay namin si Pare Koy. Pag nasa bahay sya, nakiki-adik sya sa kin sa internet. Nagda download ng MP3s, nanonood ng movie o minsan tinuturuan nya lang ako magphotoshop. Nung time na yun, may ginagawa kami sa PC ko. May itatanong sana ako sa kanya ng paglingon ko na kiss (o kiniss) nya ako sa lips. Nagulat ako nun pero wala akong nasabi. Tumahimik lang ako and hindi ko na alam gagawin ko. Kaya nagdecide na lang ako na mag focus sa ginagawa ko sa PC ko & maya-maya, bumaba na lang ako para magluto. Hindi na kami masyado nag-usap after nun 'incident' na yun. Hindi ko na maalala pano sya nagpaalam at paano sya nakaalis sa bahay namin. Basta ang natatandaan ko, magulo na yung isip ko nung time na yun. Hindi na ko mapakali. Ayoko muna na mag-usap kami. Feeling ko, parang may mali. Parang ayoko nung nangyari...

Chapter VI - I'll be at your side

Nakilala ang grupo namin as "The Most Controversial Group" dahil sa dami ng naging issues namin sa grupo. Pero happy kami, kase naappreciate ng lahat ang project namin at nanalo pa kami ng 3 major awards - faculty's choice, student's choice and syempre kami ang natanghal na "1st Research Colloquium and 10th COE Best Project Design". After nun, nagsiuwian na kami sa kanya kanyang bahay, nakalabas na din ako sa wakas sa BH na parang Pinoy Big Brother House.

Si Nathaniel, that time, malapit ng mag board exam. Gusto na din nya malaman kung may pag-asa ba sya kay Dream Girl. He asked for my opinion kung magtatapat na daw ba sya kay Dream Girl bago mag-take ng board exam. Mai-inspire daw kase sya lalo kung magiging sila na bago sya mag take ng board exam. For me, hindi magandang idea yun. Paano kung hindi maganda ang maging sagot ni Dream Girl? Paano kung ma-out of focus sya? Imposible naman na hindi sya masaktan pag 'No' and sagot ni Dream Girl di ba? [Do I sound Nega?!, hehe] - dati pa man kase, I believe na in the Law of Attraction, attract positive energies, tipong ganun. Kaya kinulit ko sya na wag na lang muna magtapat. As much as possible, kung pwede, after na lang ng board exam. I made him promise and nagpromise naman sya. (Salamat at nakinig din! Hmmm...Ewan ko lang ?!)

He took the board exam, we prayed na sana makapasa sya. After a week, lumabas ang result. Unluckily, hindi maganda ang resulta para sa Pare ko. I stayed at his side. I did everything para mapasaya sya. Araw-araw magkasama kami and pag-uwi, magkausap pa kami sa phone. Sa kulit namin pareho, hindi kami nauubusan ng napag-uusapan at pinagkakatuwaan. Pero syempre, may panahon na nalulungkot at dinadamdam niya pa din ang nagyari. Hindi namin yun inasahan na mangyari dahil alam naman namin pareho na kaya nyang ipasa yun. Actually, konti na lng talaga, pasado na sana sya. Minsan pinipilit nya itago sakin yung lungkot nya, pero masyado ko na syang kilala para hindi ko malaman kung kailan sya masaya at kailan sya hindi ok.

Minsan, nasali sa usapan namin si Dream Girl, naisip ko, asan na ba sya at parang hindi man lang nya ako tulungan pasayahin ang bestfriend ko. Tinanong ko sya kung ano ang sabi sa kanya ni Dream Girl tungkol sa result ng board exam. Simpleng "ok lang yun", yun lang ang nakuha nyang sagot at parang wala man lang daw concern si Dream Girl sa usapan nila. Nagtaka ako kung bakit ganun ang pakikitungo ni Dream Girl sa kanya. Akala ko, dahil yun sa resulta ng board exam, yun tipong naturn-off si Dream Girl. At sinabi ni Nathaniel sa kin na wala na daw syang aasahan kay Dream Girl. Nainis ako thinking na napaka wrong timing naman nya i-pop yung sagot nya sa panliligaw ni Nath. Bakit naman kung kailan pa nasa stage ng kalungkutan si Nath. Pero bigla ko naisip, hindi kaya bago pa lang mag board exam e nakapag desisyon na si Dream Girl? Aminado akong makulit ako, kaya sa kakakulit ko kay Nathaniel, napaamin ko din sya. Hindi sya tumupad sa pangako nya sa akin dahil ilang days before ng board exam, nagtapat na sya sya kay Dream Girl kahit sinabi kong wag na muna.

Though masama ang loob ko, inintindi ko sya dahil alam ko, yun ang kailangan nya sa mga oras na yun. I felt so bad, hindi ko alam kung paano ko sya mapapasaya. Additional burden pa na hindi ko alam ang iaadvice ko dahil feeling nya, may BF na si Dream Girl kaya hindi sya sinagot. Sinabi ni Dream Girl na may iba din na nanliligaw sa kanya at napalapit na din sya dun sa guy. Pero dahil siguro ayaw din nya na saktan si Nath, hindi nya sinabi yun real reason for turning him down.

I am the type of person na hindi natatahimik pag may gusto akong alamin. Kaya i asked Nathaniel for Dream Girl's number and I text her. I know na kilala nya ako (thru Nath's stories lang) na bestfriend ni Nath. I asked her for a confirmation kung may BF na ba sya. Sabi ko sa kanya, gusto ko kaseng malaman kung ano ang dapat kong i-advice sa bestfriend ko. Gusto kong malaman kung dapat ko bang sabihin na give it another try or simulan na nyang kalimutan si Dream Girl at mag move-on na. I was glad that she told me the truth, may BF na daw pala sya kaya nya ni-turn down si Nathaniel. Our text conversation ended fine and I thanked her for being honest though hindi kami magkakilala personally. At syempre, as a bestfriend, hindi ko naman hahayaan na umasa sa wala ang bestfriend ko kaya though I know na masasaktan si Nath, sinabi ko sa kanya ang totoo na tama ang hinala nya na may BF na nga si Dream Girl at dapat na syang magmove-on.

Those times din, may mga panahon na iniiyakan ko pa din ang mga masasakit na nangyari sakin sa BH - not the breakups ha?. Nararamdaman ko pa din paminsan yun sakit ng matraydor ng mga tao na pinagkakatiwalaan mo. Kaya minsan, though I want to sound happy sa mga phone conversations namin ni Nath, di ko maiwasan na maging tahimik and to sigh. Syempre, he knows me as a makulit and bubbly friend so everytime na ganun ang kinikilos ko, alam nya naiisip ko na naman yung mga nangyari. And when the conversation starts, hindi ko na din maiwasan maiyak and masabi sa kanya na hindi pala ganun kadali kalimutan yung mga pangyayari though he always told me na i should start moving on na.

One time, my friend Ruth and I had a phone conversation. Ruth is Former BF's bestfriend na naging friend ko na din. Pero eversince we brokeup, wala na din silang naging communication. Isa sa napag-usapan namin si Former BF. We wonder kung kamusta na kaya sya and ang family nya. I used to be close kase sa family nya and gusto ko lang sana malaman kung kamusta na sila. So Ruth called Former BF (thru 3-way conference) kaso hindi na daw sya dun nakatira. He is already living with someone else. Nag-asawa na daw sya and may anak na. At first, Former BF's ate didn't know na nasa line din ako, but then, Ruth told her na naandun ako and nagkakamustahan kami. They told me Former BF's stories and na ayaw daw nila dun sa napangasawa ni Former BF. Nanghihinayang daw sila na hindi kami nagkatuluyan pero happy na daw sila malaman na graduating na ko at though gusto nila ako, mabuti na din daw na hindi kami ni Former BF ang nagkatuluyan. I deserve someone better daw (really?). Ang dami dami namin napag-usapan. They wanted me to come and visit them pag may time daw ako. Though I wanted to, I told them na it's not proper. Ayoko magkaroon ng conflict with Former BF's wife.

It feels good to talk to some people from your past who knows who you really are. I felt I found myself again and realized na tao nga lang ako na nagkakamali. Hindi naman pala talaga ako masamang tao. But then, dun ko din narealize na iba pala talaga yung feeling pag nabalitaan mo na nag-asawa na at may anak na yung tao na nakasama mo din for years.

As always, I told Nathaniel about my conversation with Former BF's ate. And hindi ko alam, hindi ko na namalayan, umiiyak na pala ako habang nag-uusap kami. Ewan ko ba, that time, I felt so alone. Bigla ako napa reminisce ng old times namin ni Former BF. Parang bigla ko sya namiss. And yet, nasaktan akong isipin na happy na sya sa life nya dahil nakita na nya yun taong para sa kanya samantalang ako mag-isa pa din.

I'm glad that Nath and I had each other. Kahit paano, nako comfort namin ang isa't-isa. It's nice to know na meron kang kadamay sa mga panahon na umiiyak ka sa hindi malamang kadahilanan. I felt so lucky that I have him by my side na feeling ko, wala ng pwedeng manakit sa kin kase he is there to protect me and na aawayin nya ang sino man na mang-away sa akin - totoo yun! And I know, na-appreciate nya din ang presence ko kahit na paminsan, makulit, madaldal and pasaway at iyakin ako (palibhasa may napapagtawanan sya kaya nawawala ang lungkot nya).

Chapter V - My Downfall

Umpisa pa lang ng sem, problema na agad inabot ko...Una, si classmate 1, nagpapasaway. Kinukulit kami na lumipat 1 month earlier sa boarding house (BH). Instead na July, June pa lang napalipat na kami. Yun pala, dahil plano nyang isama si "Jowa" nya na mag-stay sa BH. Isa sa ikinainis ni Uma sa akin yun,ako daw kase ang nagsali sa taong yun sa grupo namin. Hindi daw un magandang kagrupo. Minsan na silang naging nagkasama sa grupo at ayaw na sana nyang maulit yun. Actually, alam ko naman yun. Si classmate 1 kase ay naging classmate din namin ni Nathaniel nung 2nd year at naging classmate ko pa sa ibang subjects. May pinagsamahan na din kami kaya alam ko naman na may 'attitude' sya. Pero kahit ganun, itinuturing pa din namin sya na kaibigan. Ayoko na nga din sana syang maging kagrupo, kaso nakiusap sya sakin dahil wala na daw syang ibang grupo na masasamahan. Bilang kaibigan, hindi ko sya iniwan. kinausap ko si Uma na ako na ang bahala kay classmate 1. Kaso, dahil sa pagsali nya sa grupo at pagmamadali nya lumipat ng BH, nagsimula ang "inis" at pagka "bwisit" sa kin ni Uma. At hindi nagtagal, nakipag hiwalay sya sakin, na maxado kong dinamdam dahil mahal ko na nga sya. Alam ko, hindi yun tulad ng iba naming break-ups. Alam ko, wala na yung balikan. At hindi pa ko handa na igive-up sya. Hind pa ko ready na mawala sya sa buhay ko kaya gumawa ako ng way para hindi sya tuluyang mawala sakin. In short, aaminin ko na ngpakatanga ako sa kanya. I continued acting like a girlfriend, hoping na sana magbago pa un isip nya. Pero pano pa magbabago yun, kung sa tunog pa lang ng fone nya, ramdam ko na, meron ng iba. Siya un tipo ng taong hindi [daw] mahilig magtext. Pero nung time na yun, ilang minuto lang ang pagitan ng pagtunog ng fone nya, halatang may katext. Kaya alam ko, may iba pa syang reason...Na later on, nalaman ko na that is to collect "honeys".

After he broke up with me, tinext ko si Pare. And syempre, kailan ba naman ako pinabayaan ng Pare ko? After ng review niya, pinuntahan niya ko sa boarding house, sabay kami nag-dinner. That time, kaming 2 lang yung tao sa BH, nagconfide ako sa kanya about sa break-up namin when unexpectedly, dumating si Uma. [Mula ng lumipat kami, hindi naman sya masyado nag i stay o dumadaan sa BH dahil sa kabilang street lang yung bahay nila]. Umalis din sya agad, pero kinabukasan, he confronted me and told me na ang bilis ko naman daw magpaligaw at sana kung magpapaligaw daw ako, wag sa BH. (Praning! Sinabi na ngang bestfriend ko lang si Nathaniel e!). Of course I defended myself and sinabi ko sa knia na binisita and kinamusta lang ako ng bestfriend ko dahil concern yun sa akin. [TH din eh nuh?!]. Bilang kaibigan, dinadalaw dalaw ako ni Nath sa BH after ng review nya. Bilang pang comfort, minsan pinapasan nya ako mula 3rd floor pababa pag lalabas kami ng BH (nasa 3/F and BH). Kaya mas naramdaman ko na mas close na kami at wala na talagang malisya samin ang mga ganung bagay, even kahit kami lang dalawa ang maiwan sa BH.

Hindi ko alam kung anong nakain ko at nagpaka tanga ako ng ganun, bakit kailangan ko mag-explain e hindi na nga kami. Magpaligaw man ako, wala na syang paki dun. Actually I tried nga na magpaligaw, baka sakali, makatulong para madali ako makamove-on. Pero after a week, pinatigil ko na din yun guy. Ayoko maging unfair sa kanya. Pero hindi kahit anong
iwas ko, ganun din pala, makakagawa din pala ako ng desisyon na pagsisisihan ko...

There was this time sa BH, habang gumagawa kami ng mga project proposal for the next day's presentation, nagka-ayaan ang mga guys ng grupo na bumili ng midnight snack since alam na namin na magkakapuyatan. Habang nasa labas lahat ng guys at kami lang mga girls ang naiwan, umiral ang pagiging 'pakialamera' ko nung makita ko yung cel nya na naiwan
sa tabi ko(acting gf and bf pa din kase kami nung time na yun) - gusto ko malaman ang dahilan ng madalas na pagtunog ng celfone nya - kaya pinakialaman ko ang inbox nya at dun ko nalaman na meron na pala xang bagong 'honey'. I was so depressed pero sabi ni Jinky, i need to keep it to myself muna, para hindi maapektuhan ang paggawa namin ng proposal.
Kaya ano pa nga ba ang magagawa ko kundi mag pretend na ok lang lahat kahit ang sakit sakit dahil wala pang 3 weeks kaming break, may iba na agad sya. At malamang, yun ang real reason kung bakit sya nakipaghiwalay.

Kinabukasan after ng presentation namin, hindi na ko nakatiis. Kinausap ko sya and sinabi ko sa kanya na pinapalaya ko na sya. Ayoko na magpretend na gf nya at umasa na magiging ok pa kami. Nagtaka sya kung bakit ganun ako magsalita kaya inamin ko na sa kanya ung totoo. I know nainis sya kase pinakialaman ko un fone nya, pero since buko na sya, inamin na din nya and sinabi nya na wala lang daw yun. Sa text lang naman daw yun at nasa malayong lugar naman un girl. Alam kong unfair kaya pinanindigan ko na yung desisyon ko na tuluyan ng humiwalay at magbago ng pakikitungo sa kanya. Akala ko ganun lang yun kadali, hindi pala. Masakit pa din pala at hindi pala ganun madaling magmove-on lalo na at araw-araw ko syang kasama...

Makukulit at masayahin ang mga kagrupo ko kaya minsan, nagkatuwaan at nagkaroon ng biruan at tuksuhan between sa amin ng boarder namin na si "Fayat". Wala lang sa akin yun, biruan lang talaga at kinalimutan ko din agad after ng biruan na yun.

Kinabukasan, sinabi ko sa sarili ko na that would be the last day na iiyak ako dahil kay Uma, I promised myself na magmu-move-on na ko. Ayoko na magpakatanga at umasa sa wala. Pero di pa ko tapos sa pag muni-muni ng nagtext si Fayat at nagparamdam. Seryoso daw xa sa biruan namin nung nkaraang araw. With drama effect, nasaktan daw sya na hindi ko daw sya sineryoso. Stupid to say, pero I saw him as an opportunity para makabawi kay Uma kaya without thinking twice, hindi ko na yun pinalagpas. Kumagat ako sa drama nya...

That night, tinawagan ko si Nathaniel para sabihin sa kanya yung tungkol kay Fayat. Syempre, sermon ang inabot ko. Talo niya pa Lolo ko kung manermon at talagang nanakit ang tenga ko at nasaktan ako sa mga sinabi nya sa kin. Pero malabo na ang isip ko nun kaya katulad nya, hindi din ako nakinig sa kanya. Wala na yata akong pinapakinggan ng mga
panahon na yun kundi ang sarili ko at ang nasa isip ko lang e ang mailigtas ang sarili ko sa depression...

Nakabawi ako kay Uma, nasaktan ko sya, as in galit na galit sya, na nung una, ikinatuwa ko kase nagawa ko syang galitin at saktan tulad ng pananakit nya sakin, pero mabilis ang karma, he made a way para magantihan nya ko, at siniguro nya na mapapabagsak nya ko...

That time, nagsisimula na din pala bumangon ang iba ko pang magiging problema. Ang mga kagrupo ko, na akala ko ok kasama, ok kausap, hindi pala. Dapat umpisa pa lang, unang problema pa lang na dumating, naging aware na ko na hindi ako basta basta nagtitiwala. Problem continued to grow, people started to betray me. Pinapakitang kakampi at concern
na kaibigan sila pag kaharap ako, pero unang unang tao na umaalipusta sakin pag nakatalikod ako. Minsan, giving advices na kung hindi ko pag-iisipan at sinunod ko, ikapapahamak ko pa...

I was elected as the president of our Project Design class. Ginamit yun ni Uma para makabawi sakin. Since alam nya na kilala ako hindi lang sa class kundi pati sa department namin, dun nya ikinalat ang pagkakamaling nagawa ko. Using the words "syota ng bayan", sinira nya ang pangalan ko hindi lang sa class namin, kundi sa karamihan ng nakakakilala sa amin. He is good in story-telling, madami ang napaniwala niya. Yung iba na naging classmate ko na sa previous subjects ko and nakakakilala sakin personally, nagulat and di makapaniwala sa kwento niya. Who knows kung ano nga ba ang sinabi nya sa mga yun para mapaniwala niya. Pero syempre, since ang nakikita at nalaman na lang ng tao e ung pagkakamali ko, lahat na ng sinabi ni Uma, pinaniwalaan na nila.

Noon ko lang naramdaman kung gaano mapahiya mg sobra, yung papasok sa school at sa classroom ng pinagtitinginan ng mga tao at makikita mo silang nagbubulungan na halatang hinuhusgahan ka. Pero hinayaan ko lang at nanahimik lang ako, alam kong mali ako pero hindi naman nila alam ang totoo. Alam ko, kahit mag-explain ako, hindi nila ako maiintindihan. Sino lang ba ang nakakaintindi sa kin nung panahon na yun? Si Nathaniel lang, ang Pare ko...

At syempre, ano nga bang karapatan nila to judge me? Pero si Uma hindi pa din tapos at hindi pa din matahimik, pumunta sya sa BH after class at hinahamon si Fayat ng suntukan. Ayoko naman na umabot pa sa ganun kaya humingi na ako ng tulong sa Prof namin at pinagharap harap nya kami. Nung una, galit pa din sya, namumula sya sa galit at halatang nakainom. Ipinipilit nya na niloko namin sya. Nakalimutan nya yata na nakipaghiwalay na sya at nakahanap na sya ng iba. Nakalimutan nya na ipinamuka nya sakin na hindi nya ko mahal at hindi nya ko kayang mahalin (e ano ikinagagalit nya kung ganun?!). Pero nung huli, inamin din nya na mali sya at nag apologize sa kin. Nainsulto lang daw sya sa ginawa ko. Ano pa nga ba ang magagawa ko eh the damage has been done. Nasiraan na nya ko sa maraming tao...Pero after nun,hindi na nga niya ako pinakialaman. Hindi na kami nagusap o nagpansinan man lang...

Right after that incident, dun ako nauntog at nagising. Dun ko narealize kung anong klaseng tao yung kinalokohan ko. Sobrang sobrang tanga ang tingin ko sa sarili ko at talagang pinagsisihan ko na nagpadala ako sa emotions ko.

Naghiwalay din kami ni Fayat after a month. At mas lalong lumala ang sitwasyon sa BH. Nagkampi-kampihan na sila laban sa akin sa hindi ko malamang dahilan.

Minsan na nagkaroon ng okasyon sa BH. Andun din si Nathaniel that time since birthday yun ni classmate 1 at inimbitahan din sya na pumunta. Nakiusap ako sa kanya na wag niya ako iwan, kaso kinailangan niyang umuwi agad dahil may review pa sya kinabukasan. Sinamahan ko na lang sya hanggang sa may sakayan, and siguro naramdaman na nya na ang bigat bigat na ng loob ko at malapit na kong bumigay. Kaya niyakap niya ko, and right at that moment, kahit in public at tabing kalsada pa yun, hindi ko na napigilan umiyak. He wiped my tears and inabot nya sakin un panyo nya, sabi nya "itago mo to, pag kailangan mo umiyak, yan gamitin mo and isipin mo, kasama mo lang ako palagi". (F.Y.I. - Until now nakatago pa din yung panyo na yun).

Pagbalik ko sa BH, nagkaron ng inuman. Hindi ako talaga umiinom. Pero that time, gusto ko maglabas ng sama ng loob. Masama ang loob ko sa lahat ng nagyari sa kin. Masama ang loob ko sa mga kasama ko, lalo na kay classmate 1 na itinuring kong kaibigan for how many years. At since si Jowa ay merong isang "mabuting loob" - as in quote and quote - tinulungan nya akong maglabas ng sama ng loob. Gusto nya ko pataubin thru one on one sa matador. Ilang shots pa lang may tama na ko, pero hindi sya titigil hanggat hindi nya ko nappataob kaya lalo nya pa ko nilasing with the help ng red horse. And nangyari na ang dapat mangyari, nailabas ko lahat ng sama ng loob ko at nagawa ko pang magtawag ng uwak.

Wala na kong alam sa mga sumunod na nagyari. Pagising ko kinabukasan, dun na lang nila kinwento sa akin lahat. At hindi ako makapaniwala na nagawa kong maglasing ng ganun. Sa lahat ng kwento nila, isa ang hindi ko mapaniwalaan nung una, si Uma daw ang naglinis ng lahat ng kalat ko nung nagtawag ako ng uwak at hindi daw nya ako iniwan hanggat hindi
ako nakakatulog. Kaya after nun, kahit nahihiya ako, nagpasalamat at nag apologize ako kay Uma at nagkaayos kami uli, bilang classmates na lang...

After nun, mabuti na meron pa din pa lang totoong tao na natitira sa BH. Naging kaibigan ko na din sya at hindi nya ako pinabayaan. Si Jinky. Hindi kami close nung una, isinama namin sya sa grupo dahil alam namin na masipag sya at maaasahan. At sya ang naging kakampi and sandalan ko ng mga panahon na yun sa loob ng BH. Para talaga syang 'mommy", she protected me. Tinulungan nya ko na bumangon uli and na maitama lahat ng pagkakamali ko. Pinatahimik nya ko sa gitna ng lahat ng kaguluhan at sya ang nagsasalita para sa kin. Alam nya na lahat ng sinasabi ko, ginagamit ng grupo laban sa kin. Dahil sa pagtahimik ko, wala na silang magawang issue laban sakin. Kaya lumipat ang atensyon nila kay Michael, isa pa naming ka grupo at ang GF niya na si Jen. Lalong naging magulo ang sitwasyon kaya kinailangan ni Michael na gumawa ng move para maayos hindi lang ang sitwaysyon sa BH kundi pati ang nadadamay na nilang relationship ni Jen. Ganun sila katindi na pati si Michael and si Jen, idinamay nila. Akala ko nung una, ok silang mga kagrupo, para kaming pamilya. Si Michael si tatay, si Jen ang nanay. Mommy Jinks and tawag namin kay Jinky dahil sya ang nagluluto para sa amin, at kami ay magkakapatid. Pero umpisa lang pala yun, at sila sila, si classmate 1 at jowa niya, si classmate 2 at si Uma, sila sila, nagsisiraan din. In short, lahat damay damay. Nagkataon lang, ako ang unang biktima. Hindi nagtagal, lumabas din ang totoo. Nalaman din namin nila Michael and Jinky at ng buong grupo kung sino talaga ang nagsisimula ng issue at mga gulo. Meron pala talagang tao na ganun, mahilig talaga gumawa ng gulo at masaya pag nakakakita ng nasasaktan. Para sa ikatatahimik ng grupo namin, bilang leader/tatay, pinalayas ni Michael ang trouble-maker. At natahimik na din sa wakas ang grupo namin - pansamantala. Pero at least, ang mga sumunod na problema ng grupo ay project-related na lng. Wala ng personalan...

It may look OT(Off-Topic) para sa story naming dalawa ni Nathaniel. Pero this story was the reason kung bakit kami nagkalapit pa lalo ni Nathaniel at napunta sa next level...